.jpg)
Öncelikle ‘ulusal sol’ ya da ‘Türk solu’ gibi kavramların, evrensel bir sol görüşe ters olduğunu, solun evrensel olmayınca gerçek bir sol olamayacağını vurgulamak gerek. Ancak Bbu ülkede “solcuyum” diyen pek çok insanın içinde bir yerlerde ulusalcı ruh parçalarına rastlamanız mümkün. Referansını ise salt “tam bağımsızlık” fikrinden alan bu anlayış, Kemalizm’i de sol tarafta görmeye devam ediyor. Ancak bir ulusun bağımsızlık düşüncesi ve diğer halkları da bir ulus altında düşünmenin adı, sol ile bağdaşmayacak bir noktada yer almaktadır.
CHP de işte bu akıl karışıklığının tam ortasında bulunuyor. CHP’nin sol bir parti olduğu kanısı, Atatürk’ün partisi olmasından dolayı da Kemalizm’in sol bir görüş olduğu yanılgısına neden olmaya devam ediyor. CHP aslında hiçbir zaman sol parti olamadı. Konjonktürün gerektirdiği gibi davranıp zaman zaman ‘solcu’ oldu sadece. Ve ancak böyle zamanlarında umut vaat edebildi. Yalandan da olsa…
Türkiye’nin acı olaylarından biri olan Deniz Gezmiş, Yusuf Arslan ve Hüseyin İnan’ın idam edilişinin 41. yılı siz bu yazıyı okurken dolmuş olacak. Deniz Gezmiş Türkiye’deki sosyalist hareketin önderlerindendi. Ancak Deniz Gezmiş konusunda ulusalcılar ikiye ayrılmış, bir yandakiler onu vatan haini, diğer yandakiler ise onu gerçek bir Kemalist ilan etmiş, Kemalist devrimin neferi haline getirmişti.
Bu kafa karışıklığının sebepleri hakkında çok fazla unsurdan söz edilebilir. 27 Mayıs darbesi sonrasında, nispeten daha özgürlükçü bir anayasanın sonucu olarak esmeye başlayan 68 rüzgârı, Kemalizm’in sosyalizmle birlikte anılmasına neden olmuş gibi görünüyor ilk gözlemde. Bir diğer konu ise Deniz Gezmiş’in katıldığı Mustafa Kemal yürüyüşleri, onu Kemalist bir çizgide saymıştı.
Bütün bunları bir kenara bırakacak olursak, Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının idam edildiği süreçte, ulusalcıların ya da Kemalistlerin de sürece desteği olmuştu. Örnekse, bugün Deniz Gezmiş için yürüyüşler düzenleyen CHP, o gün idam kararlarına onay vermişti.
Hatta geçenlerde Deniz Gezmiş’in doğum günü için etkinlik düzenlenmiş, ilginç olduğu kesin bir şekilde ise bu etkinliğin katılımcıları arasında çok sayıda CHP'li ve ulusalcı yer almıştı. Oysa İdam sehpasında bile enternasyonalist olduğunu haykıran Deniz Gezmiş'in idamına, dönemin CHP milletvekillerinin büyük kısmı evet demiş ya da çekimser kalarak gizliden gizliye bu idamları onaylamıştı.
Meclis'teki oylamada 144 CHP'liden idamlara hayır diyenlerin sayısı 47 idi. Senato'da 34 üyesi bulunan CHP'den idamlara hayır diyenlerin sayısı ise 18 idi.
Ve o CHP Deniz Gezmiş için eylemler ve çeşitli etkinlikler düzenliyor şimdi. Bunun bir ikiyüzlülük olarak algılanmaması için, CHP’nin o dönemiyle yüzleşip, o kafadan arınması gerekiyor. Deniz Gezmiş için yaptığınız yürüyüşler, onların idamı için el kaldıranların itibarına sahip çıkarak ne kadar samimi olacak? Bugünkü yeni ve genç CHP’lilerin bu konuda samimi olduğunu düşünüyorum. Ama Türk ulusunu Kürt halkının üzerinde görenleri partinin içinde gururla tutanların, halkların kardeşliğini ve sınırların olmadığı bir dünyayı hayal etmiş bir devrimciyle aynı karede görülemeyeceğini de bilmemiz gerekiyor. Halkların kardeşliği için atılan barış adımlarının dışında kalmayı seçen, hatta seçmeninin barış sürecinin desteklenmesini istediğini kanıtlamış Gülseren Onanç’ı partiden kovan bir parti değil midir CHP?
Başbakan yarın çıksa, “Deniz Gezmiş’in idam kararında el kaldıranların bugünkü yürüyüşü iki yüzlülüktür” dese, haklı mıdır, haksız mıdır? (Başbakan’a yol göstermek gibi olmasın.) Her ne kadar CHP’ye yüklenmek için bunu söyleme ihtimali olsa da… Samimiyetsiz bir söz olacak olsa da bu gollük pasları vermiş olan CHP değil mi? Ve böylesi bir çıkışa vereceği doyurucu karşılıkları mevcut mu?
Doğan Özcan